تصویر شعری میراث ادبی در شعر سمیح القاسم

این مقاله با روش توصیفی تحلیلی، به بررسی تصویر شعری میراث ادبی در شعر سمیح القاسم می پردازد. در خلال این بررسی، به نمونه های منطبق با مظاهر و نمودهای این میراث در شعر این شاعر پرداخته می شود. نشان دادن جلوه های دلالتی تصویر شعری و نقش آن ها در تصویر سازی شاعر و انتقال آن ها به مخاطب، از دیگر اهداف و کارهای انجام شده در این مقاله است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بکارگیری میراث ادبی در شعر سمیح القاسم، بیانگر پیوند و رابطه ی قوی و عمیق میان افکار شاعر و شرایط عصر و زمان او، با گنجینه ی میراث ادبی ملت اوست. و این ناشی از آگاهی و بینش شاعر نسبت به حضور معنوی اش در گذشته، و حضور گذشته در حال، و قطعیت استمرار آن در آینده است. تصویر شعری انعکاس یافته در میراث، نشان دهنده ی توانایی ادبی شاعر در القای معانی و مفاهیم، خلق تصاویر زنده و پویا، و ایجاد تنوع و تازگی است. علاوه بر آن که این تصاویر از لحاظ خصوصیات فنی و ادبی، کاملاً متفاوت از تصاویر موجود در اشعار گذشتگان است. رمز، تشخیص و جان بخشی، تکرار، تناقض میان عناصر تصویر و تنوع آن ها، بکارگیری الگوهای میراثی موافق و متناسب با مفهوم مورد نظر شاعر و یا مخالف و متفاوت با آن، و تداخل تصویرها، از جمله مهمترین تکنیک های مورد استفاده ی سمیح القاسم در بهره گیری از میراث ادبی و فراخوانی آن در شعر خود است.